Page 18 - พ่อดีเด่นราชภัฏ ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๖๔ สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 18

ั
                                                     ้
                                                         ้
                                        ็
                                   ์
                                                                               ู
                                                                                                    ำ
              ็
                         ั
                                                                                ิ
            เป็นพระร�ชิอุป็ชิฌ�ยิ่�จ�รยิ่ สำมเด็จพระสำังฆร�ชิเจ� ได็ถวั�ยิ่พระสำมณฉั�ยิ่�วั� “ภัมพ่โลั” พระองคัป็ระที่บจ�พรรษ์�
                                                                                             ์
                                                                           �
                                                               ่
                                                                                                       ่
                                             ่
                                        ่
                                                                                ็
                                                               �
                                                          ำ
                                                                           ่
                           �
                        ั
            ณ พระติ�หนกป็นหยิ่� วัด็บวัรนเวัศวัห�ร และที่รงด็�รงอยิ่ในเพศบรรพชิติ เป็นเวัล� ๑๕ วัน จงที่รงล�สำกข�
                           ั
                    ำ
                                                                                            ั
                                  ั
                                                                                               ้
            เมือวัันที่่ ๕ พฤศจ่ก�ยิ่น พ.ศ. ๒๔๙๙
              �
                   �
                                                                                                   ่
                   ในระหวั��งที่รงพระผู้นวัชิ พระบ�ที่สำมเด็็จพระมห�ภมพลอด็ุลยิ่เด็ชิมห�ร�ชิ บรมน�ถบพ่ติร มพระบรม
                                                                ่
                                                                 ่
                                                                                          ่
                                                 ่
                                               ่
                                                              ่
                                                            ่
            ร�ชิโองก�รแติ�งติงให้สำมเด็็จพระน�งเจ้�สำรก่ติ� พระบรมร�ชิน เป็็นผู้สำำ�เร็จร�ชิก�รเพอที่รงป็ฏบติร�ชิก�รแผู้�นด็นแที่น
                                                                                         ั
                                                                                        ่
                          �
                          ั
                                                                                �
                                                                                                      ่
                                                                   ่
                                                                                ื
                                              ่
                                                                   ้
                                                                                     ่
                                                             ่
            พระองคั์ สำมเด็็จพระน�งเจ้�สำ่ร่ก่ติ พระบรมร�ชิน่ ที่รงป็ฏ่บติพระร�ชิกรณ่ยิ่ก่จในติำ�แหนงผู้สำำ�เร็จร�ชิก�รแที่นพระองคั ์
                                                           ั
                                                  ่
                                       ่
                                                                                   �
                                                                                     ้
                                       �
                                           ั
                              ่
                              �
                                                                                                 ่
                                                  ่
                      ่
            ได็้อยิ่��งสำมบรณ์เป็็นที่พอพระร�ชิหฤที่ยิ่ จ้งได็้มพระบรมร�ชิโองก�รโป็รด็เกล้�ฯ ป็ระก�ศเฉัลมพระน�ม�ภไธิยิ่สำถ�ป็น�
                                                                                      ่
                                         ิ
                                         �
              ้�
            ขนเป็็น “สมเดีจำพ่ระนางเจำ้าสิริกิติ พ่ระบรมราชินนาถ้” เมือวัันที่่� ๕ ธิันวั�คัม พ.ศ. ๒๔๙๙
                                                      ่
                                                              �
                         ็
            การครองสิิริราชสิมบััติิ
                                                                                      ์
                   พระบ�ที่สำมเด็็จพระมห�ภ่ม่พลอด็ลยิ่เด็ชิมห�ร�ชิ บรมน�ถบพ่ติร พระมห�กษ์ติร่ยิ่รชิก�ลที่่ ๙ แห�งพระบรม
                                                                                             �
                                                                                   ั
                                               ุ
                                                                                       ั
                                                                                         ่
                                                                               ่
                                                                     ่
            ร�ชิจักร่วังศ์ เป็็นพระมห�กษ์ติร่ยิ่์ที่�ที่รงคัรองสำรร�ชิสำมบติ่ยิ่�วัน�นที่�สำด็ในป็ระวัติศ�สำติร์ชิ�ติไที่ยิ่ และยิ่�วัน�นกวั��
                                                                              ั
                                                           ั
                                                   ่
                                     ั
                                                                      ุ
                                          ่
                                                    ่
                                                                                                   ่
                                                                   ่
                                                 ั
                                                 �
                                                                                     ่
                                                    �
                                                      �
            พระมห�กษ์ัติรยิ่์พระองคั์ใด็ในโลก โด็ยิ่นับติงแติที่เสำด็จข้นคัรองสำรร�ชิสำมบัติ พระองคั์มพระร�ชิกรณยิ่กจม�กม�ยิ่
                                                                  ่
                                                      ่
                                                         ็
                                                           �
                                                                            ่
                         ่
                                                                                                ่
                                                                                        ั
                          ์
                                                                 ั
                    ั
                                                            �
                                                            ่
                            ำ
                       ุ
               ื
               �
                                     �
                  ำ
                                ุ
            เพอบ�บด็ที่กขบ�รงสำขแกป็วังชินชิ�วัไที่ยิ่  สำมด็งที่ที่รงสำญญ�ไวัในพระร�ชิหฤที่ยิ่วั��  “ถ้้าปีระชาชน
                                                         ั
                              ุ
                                                                        ้
                                                            ั
                                                                                   ้
                                                        ้
            ไม ‘ที่ิง’ ขาพ่เจำาแลัวั ขาพ่เจำาจำะ ‘ลัะที่ิง’ อย่่างไรไดี” หลงจ�กที่รงได็ยิ่นใคัรคันหน้งรองติะโกนขนในวัันที่่�เสำด็็จจ�ก
                                                                                            �
                         ้
                                     ้
                                ้
              ่
                 �
                                                                       ่
                     ้
                             ้
                                                                      ้
                                             �
                                                                                 �
                                                                                            ้
                                                                   ่
                          ้
                                  ่
                                                                                      ุ
                                                                                                  ั
                                  �
                                                                 ่
                                           ่
            ป็ระเที่ศไที่ยิ่ไป็ศกษ์�ติ�อที่ป็ระเที่ศสำวัติเซึ่อร์แลนด็์ พระร�ชิกรณยิ่กจติ��ง ๆ ล้วันคัรอบคัลมศ�สำติร์และลกษ์ณะง�น
                                             ้
                                                                                                     ้
            หล�กหล�ยิ่สำ�ข� อันแสำด็งให้ป็ระจักษ์์ถงพระป็ร่ชิ�สำ�ม�รถ “รอบดี้าน” พระองคั์ม่สำ�ยิ่พระเนติรยิ่�วัไกล ด็วัยิ่ที่รง
            วั�งร�กฐ�นก�รพัฒน�ป็ระเที่ศชิ�ติ่ โด็ยิ่ก�รพัฒน�ที่งบุคัล�กรและที่รัพยิ่�กรธิรรมชิ�ติ่แบบคัรบวังจร เพือให้ร�ษ์ฎร
                                                       �
                                                                                                  �
                                                       ั
                                 �
                        �
                                                                                            �
                                                                                  �
                                                                                  ่
                                                       ื
                                                             ่
            ในแติ�ละที่้องถ่นสำ�ม�รถพ้งพ�ตินเองได็้ นอกจ�กน่ เมอเก่ด็วักฤติก�รณ์คัับขันอันเป็็นที่เด็ือด็ร้อนแกพสำกน่กร พระองคั ์
                                                     �
                                                       �
                                                  ่
                                                                        ั
                                                       �
                                                       ั
                                                                                            ่
                                                      ่
            จะที่รงเป็็นหลักในก�รห�หนที่�งแก้ไขป็ัญห�วักฤตินน ๆ จนสำ�ม�รถขจด็ป็ัญห�ให้ลุล�วังไป็ด็้วัยิ่ด็ ไม�วั��ติ้นเหติุแห�ง
                        �
                        ั
                                                ุ
                                          ่
            ภ�วัะคัับขันนนจะม�จ�กธิรรมชิ�ติหรือมนษ์ยิ่์ พระองคั์ที่รงใชิ้คัติ่ธิรรมและคัวั�มเป็็นเหติุเป็็นผู้ลเป็็นหลักในก�ร
                                              ์
            ที่รงง�น จงกอให้เก่ด็ผู้ลอันเป็็นคัุณอนันติติ�อป็ระเที่ศชิ�ติ่บ้�นเมือง
                       �
                     ้
                                                                                  �
                                         ่
                                                                                  ั
                   พระบ�ที่สำมเด็็จพระมห�ภมพลอด็ุลยิ่เด็ชิมห�ร�ชิ บรมน�ถบพ่ติร ที่รงม�งมนที่จะพัฒน�คัุณภ�พชิ่วั่ติของ
                                                                                ุ
                                          ่
                                                                                     �
                                                                                     ่
                      �
                           �
                           ื
                      ั
                                                           �
            ป็ระชิ�ชินที่งในเรองก�รพัฒน�อ�ชิพ ก�รสำ�ธิ�รณสำุข สำงแวัด็ล้อม ก�รชิลป็ระที่�น แหล�งนำ�� และก�รสำงเคัร�ะห์
                                                           ่
                                          ่
                                                   ่
                                                                                  ่
            ผู้่ด็้อยิ่โอก�สำ นอกจ�กน พระองคัยิ่ังที่รงสำ�งเสำรม ที่ำ�นุบำ�รุงก�รศกษ์� ศ�สำน� และศลป็วััฒนธิรรม อันเป็็นร�กฐ�น
                                                                  ้
              ้
                                        ์
                                ่�
                    ่
            คัวั�มเจรญที่�งด็�นจ่ติใจของมนุษ์ยิ่ชิ�ติ่อกด็วัยิ่ ด็ังป็ร�กฏในโคัรงก�รหลวังและโคัรงก�รอันเนืองม�จ�กพระร�ชิด็ำ�ร ่
                          ้
                                                ้
                                                                                         �
                                              ่
                                                                   �
            จำ�นวันหล�ยิ่พันโคัรงก�ร อ่กที่งยิ่ังพระร�ชิที่�นแนวัพระร�ชิด็ำ�ร่เรอง “รู้รักสามัคค่” เพ�อให้ป็ระชิ�ชินทีุ่กหม่�เหล��
                                      �
                                                                                      ื
                                                                   ื
                                      ั
                                                                                                         ื
            อยิ่�ร�วัมกนอยิ่��งสำม�นฉัันที่์ เพอป็ระโยิ่ชิน์สำุขของสำังคัมสำ�วันรวัมเป็็นสำำ�คััญ พระร�ชิที่�นแนวัพระร�ชิด็ำ�รเรอง
                                       ื
                                       �
               ่
                    ั
                                                                                                         �
                                                                                                       ่
                                                                          ้
                                                       ั
                           �
                           ื
                                                                          �
                   ่
            “ที่ฤษฎให่ม่” เพอพัฒน�ก�รที่ำ�เกษ์ติรกรรมแบบยิ่งยิ่ืน ที่ำ�ให้เกษ์ติรกรพงพ�ตินเองได็้และม่คัวั�มเป็็นอยิ่่�พอเพ่ยิ่ง
                                                       �
                                                                                                          ่
                                                                                                     ่
                                                                                           ่
                             ั
                                                            ิ
                                                �
                                                ื
                                                                         ื
            และพระร�ชิที่�นป็รชิญ�ในก�รด็ำ�รงชิ่วั่ติเรอง “เศัรษฐกจำพ่อเพ่่ย่ง” เพ�อให้ป็ระชิ�ชินด็ำ�รงชิพอยิ่��งพอด็ พอกน
            พอป็ระม�ณ และพอใจ
                                  �
                                                                                                          ั
                                         ่
                                        ่
                                                                                                         ่�
                           ื
                           �
                                  ้
                   นับจ�กเมอเสำด็็จขนคัรองสำรร�ชิสำมบติเป็็นพระมห�กษ์ัติร่ยิ่์รชิก�ลที่ ๙ สำืบติ�อจ�กพระบ�ที่สำมเด็็จพระเจ้�อยิ่หวั
                                                ั
                                                  ่
                                                                   ั
                                                                         �
                                                                         ่
            อ�นันที่มห่ด็ล พระบรมเชิษ์ฐ�ธิ่ร�ชิ เมือวัันที่่� ๙ มถุน�ยิ่น พ.ศ. ๒๔๘๙ ติลอด็ระยิ่ะเวัล� ๗๐ ป็ี พระบ�ที่สำมเด็็จพระ
                                            �
                                                     ่
            มห�ภ่มพลอด็ุลยิ่เด็ชิมห�ร�ชิ บรมน�ถบพ่ติร ได็้ที่รงบำ�เพ็ญพระร�ชิกรณ่ยิ่ก่จเพ�อป็วังชินชิ�วัไที่ยิ่ทีุ่กหม่�เหล��อยิ่��ง
                                                                               ื
                   ่
            ติ�อเนองยิ่�วัน�น บันด็�ลป็ระโยิ่ชิน์สำุขแก�มห�ชินชิ�วัไที่ยิ่อยิ่��งกวั้�งขวั�งสำมด็ังพระป็ฐมบรมร�ชิโองก�รทีุ่กป็ระก�ร
                 ื
                 �
                                                                                       ั
                                            ุ
                                                                               �
            นับเป็็นพระมห�กรุณ�ธิ่คัุณอยิ่��งห�ที่่�สำด็มได็้ อันขอเที่่ด็ไวั้เหนือเกล้�เหนือกระหมอมติร�บชิ�วัก�ลน�น
                                               ่
        16    พ่่อดีีเดี่นราชภััฏ ประจำำาปีพุ่ทธศัักราช ๒๕๖๔
              สำำานักศัิลปะและวััฒนธรรม มหาวัิทยาลัยราชภััฏอุบลราชธานี
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23