Page 71 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๙ (มิถุนายน ๒๕๖๖ - พฤษภาคม ๒๕๖๗) : สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 71

วััฒนัศิิลปสาร ปที ๑๙ (มิถุุนัายนั ๒๕๖๖-พฤษภัาคม ๒๕๖๗) 63
                                            ี
                                             �
                                                               ั
                                            �
                                       ั
                                                  ู
                                                   �
            พระปินัทอุงทอุนัท้าวั ลมห่าวัแก่งหนั ด้ังจัันั ๆ ธนัปันันัำลม เสียงมนัด้ังทม ๆ เม้อุลม
                       ่
                                                                         �
                 �
                                                �
                        �
                 ั
                                   ้
                    ้
                                ั
            พานัพด้ต่อุง เม้อุลมพานัพด้ต่อุง... จัักกล่าวัถุ้งปินัทอุงท้าวั สิพาพลเลนัวั่าวั กอุนัสิเอุา
                                                                ่
                                                                      ่
                ้
                         ้
                �
            วั่าวัขึ้นัสิเขึ้ียนัไวัด้อุกม่อุนัสาร ห่าวั่าวัต่กใส่บ้านั ฝูงหมประชาชนั ให้เพ�นันัำมาค้นั วั่าวั
                                                     ู
                                                                 ิ
                                                     ่
            พญาให้คนัฮูู้ วั่าพญาให้คนัฮูู้
                                                                        ิ
                     ้
                                                                   ้
                                                                   �
                                                               ่
                                 �
                        ิ
                              ู
                                                                     �
                    ทาวัป�นัทองพดตอ “เอุาล่ะเสนัา จังเอุาวั่าวัขึ้อุงขึ้้าพเจั้าปลอุยขึ้นัฟาเถุด้หนัา
            เสนัา”
                                                    �
                                                    ิ
                    เสินัาพูด “โด้้ย ขึ้้านั้อุย บ่ยากด้อุกเสด้็จัพ�ปนัทอุง พวักอุํามาต่ย์ เสนัา เต่รียม
                                                  ี
                                        ู
                                                                           ้
                   ้
                                                                     ่
            วั่าวัไวั้แลวั วั่าวัขึ้อุงพระอุงคสิลอุยส่อุากาศิเด้�ยวันัล่ะพระอุงค์เอุ้ย อุ้าวัปลอุยวั่าวัขึ้นั
                                                  �
                                  ์
                                               ี
                                                  ี
                                                                           �
                                ้
            เทิงฟ�าเลย อุ้าวัขึ้้�นั ขึ้้�นัแลวั อุ้าวัไป”
                    ท้าวัปนัทองเกรนั วั่าโอุ่หนัอุเสนัาเอุ้ย พอุแต่วั่าวัขึ้นัฟ�าสายป่านั ไปพานัหยัง
                                �
                                                         �
                                ิ
                                                         ้
                        �
                        ิ
                                                     ่
                           ิ
            วั่าวัขึ้อุงเฮูาโลด้ปลวัไป
                    ิ
                       ้
            อุย่างบ่เนันั นัอุนัานัช้า
                             �
                     ิ
                    ปนัทองพูดตอ “อุ้าวั เสนัาวั่าวัขึ้อุงเฮูาเช้อุกขึ้าด้ไปแล้วัโวั้ย ต่าม ๆ เสนัาต่าม
                     �
                ็
            ไปเรวั ๆ
                    เสินัาพูด “ไปแลวั ไปแลวัพระอุงค์พระอุงค์เอุ้ย มิบแมบ มิบแมบไปแลวั บ ่
                                      ้
                                                                         ้
                                ้
              ้
            ต่อุงหวังด้อุกพระอุงค์เอุ้ย
                 ่
                                        ่
            จังรักษาเนัอุ รักษาโต่ รอุอุยู่สนัามเลนัวั่าวันัีล่ะ เสนัาสิแลนัต่ามเอุาวั่าวัค้นัเด้ี�ยวันัีล่ะ
                                                        ่
                                                                          �
                     ้�
                                              �
                                 ็
                   ์
            พระอุงค เอุ้าไป พวักเฮูา เรวั ๆ”
                                               ิ
                             ้
                                        �
                    ฉากที� ๒ แกวัหนั้าม้า เกรินัลัำเพลันั
                                                         �
                            ิ
                                                                   ิ
                                                                     ิ
                                    ั
                    ล่ะพอุแต่่เปด้ผ้าม่านัก�ง แจั้งสวั่างแสงกระบอุง ให้พหันัมามอุง เบ�งอุนัางแนัเด้ ้
                                                         ี
                                                                         ่
                                                                      ิ
                                                      ิ
            อุอุ้าย เบิ�งอุนัางแนัเด้้อุอุ้าย...จัักกล่าวัศิรีเฉลียวัหล่า อุนัางลาม้ามิ�ง สนัุกเด้นัแลนัวัิ�ง
                      ิ
                                        ่
                                                         ๋
                          ิ
                                      ิ
                       ่
            สนัามบ้านัหมอุงอุนัาง วั่าวักะปลวับค้างไม้ใหญ่หนัอุลำได้ ค้อุมาต่กเฮู้อุนันัาง ด้อุก
                                                  ่
                �
                                                           ิ
                                                                    ้�
                                                                  ่
                            ิ
            บ่เนัินั นัอุนัานัช้า อุนัางลาพวัมวัิ�ง ได้้มอุงเหนัแมนัยังวั่าวั ปลวัมาต่กใสพนัเฮู้อุนันัอุง
                                                                          ้
                                              ็
                   ้
                 ่
                                  ้
            แมนับนัานั เอุอุ ๆ เอุย ล่ะนัอุ...
               ่
                       ่
                            ้
                      ้
                                                                      ่
                          ้
                              ู
                                                            ิ
                                                            �
                                        ี
                                          ่
                                               ้
                                               ู
                                 �
                    แกวัหนัามาพดตอ “เอุ๊ะ นั�แมนัวั่าวัผได้๋ปลวัมาต่กใส่เด้นัเฮู้อุนัขึ้อุงขึ้อุยวัะ เอุ  ๊
                                                    ิ
                                            ้
                                                             ่
            มีหนัังส้อุจัด้หมายนั้อุย ๆ เขึ้ียนัต่ด้มาไวั้พรอุม สิลอุงเปิด้อุ่านัเบ�งกอุนัหนัา วั่าจัด้หมาย
                                     ิ
                                                           ิ
            อุีหยัง”
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76