Page 25 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๘ (มิถุนายน ๒๕๖๕ - พฤษภาคม ๒๕๖๖) : สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 25

วััฒนศิิลปสาร ปีที่่� ๑๘  17



                  ๓.๓ รูปแบบทางศิิล่ปกรรม
                                                             ั
                        ธรรมาสุนต�งขาสุงห์วััดใตพิระเจั้าใหญ่องคต�อที่�งสุองหลังสุร้างดวัย
                                 ั
                                     ์
                                                                          ้
                                                         ์
                                            ้
                                                          ื
                                ์
                                                                ์
                                                             ั
                �
                ื
                                ่
                                                      �
                                                      ื
                             ้
                   ็
                                      ์
                                        ์
                                                ั
                                                                      ั
            ไม้เนอแขง ป็ระกอบดวัย สุวันขาสุงห สุวันฐานบวั สุวันพินและพินกพิง ป็ระดบตกแตง ่
                                         ่
                                                   ่
                    ์
                       ์
            ดวัยการพิมพิรักกระแหนะเป็็นลวัดลายลายดอกป็ระจัำยาม ลายเกล็ด ลายแข้งสุ์งห์
             ้
                                                       ั
                                            ์
                        ั
                                                          ่
                                                         ่
                                  ่
                              ้
            ลายกรวัยเชง ต�งหลังหน�งไม่มการป็�นหน้าสุงห์ที่�ขา สุวันต�งที่�มหน้าสุงห์เป็็นการป็�นเพิ�ม
                                       ั
                                                                           ์
                                                ่
                     ์
                                                                        ั
                                                   ่
                                                               ์
                                                                         ่
                    ่
              ์
                                 ั
                                ์
            เตม และมการเพิ�มผู้้าที่์พิยที่�งสุามด้าน ลงรักป็ิดที่อง ป็ระดับกระจัก บางสุ่วันที่าสุชาด
                         ์
                                                        ์
                                                    ั
                                                           �
                        เอกลักษณ์โดดเด่น เป็็นธรรมาสุน์ต�งขาสุงห์ที่ม่รูป็แบบเช่นเดยวักับ
                                                           ่
                                                                        ่
                    ์
                                                                   ์
            ธรรมาสุนตั�งขาสุ์งห์หลังอื�น ๆ ที่่�พิบในอำเภอเมืองอุบลราชธาน่ ม่พินักพิงด้านหลัง
                                                                   ์
                        ธรรมาสุนต�งขาสุงห์หลังที่� ๑ เก็บรักษาอยในอุโบสุถ บรเวัณช่องเก็บ
                                ั
                                    ์
                                           ่
                                                        ่
                                                        ู
                               ์
                                          ์
            ของด้านหลังฐานชุกช่พิระเจั้าใหญ่องคตื�อ ม่ขนาดควัามสุูง ๔๑ เซึ่นต์เมตร ยาวั ๘๑
            เซึ่นต์เมตร พินักพิงสุูง ๖๐ เซึ่นต์เมตร กวั้าง ๓๖ เซึ่นต์เมตร ควัามสุูงรวัมพินักพิง ๙๔
                          ์
                                                                        ์
            เซึ่นต์เมตร พินักพิงอาจัที่ำข้�นใหม่ ม่การพิ่นจัาร้กคำวั่า “วััดใต้” ไวั้บนธรรมาสุน์และ
                          ์
            พินักพิง ม่สุภาพิควัามสุมบูรณพิอใช้ ม่ร่องรอยเคยถูกป็ลวักที่ำลาย สุวันด้านบนต�ง
                                                                           ั
                                                                  ่
                 ์
                                    ์
                     ่
            แตกผูุ้บางสุวัน ลวัดลายหลุดร่อนไป็บ้าง
                                                          �
                                                          ่
                                                           ุ
                                             ่
                                                            ์
                                     ์
                                 ั
                                ์
                        ธรรมาสุนต�งขาสุงห์หลังที่� ๒ เก็บรักษาที่กฏเจั้าอาวัาสุ ใช้เป็็นที่ � ่
                          ุ
                             ู
            ป็ระด์ษฐานพิระพิที่ธรป็ ม่ขนาดควัามสุูง ๔๓ เซึ่นต์เมตร ยาวั ๘๐ เซึ่นต์เมตร พินัก
                                                                 ่
            พิงสุูง ๖๔ เซึ่นต์เมตร กวั้าง ๓๓ เซึ่นต์เมตร สุภาพิค่อนข้างสุมบูรณ์ ไมม่ร่องรอยชำรุด
              ์
            ๔. ควัามสำค้ญ
                                                       ่
                               ์
                           ั
                                                       �
                  ธรรมาสุน์ต�งขาสุงห์เป็็นโบราณวััตถุ ศัลป็วััตถุที่สุำคัญของวััดใต้พิระเจั้าใหญ่
                                               ์
            องค์ต�อ ยังมการใช้งานอยเป็็นป็ระจัำสุำหรับการสุวัดพิระป็าตโมกข์และการแสุดงพิระ
                     ่
                                                          ์
                 ื
                               ู
                               ่
            ธรรมเที่ศันาในวัันพิระใหญ่เดือนละ ๒ ครั�ง
                        ์
                                                                  ุ
                                                   ์
            ๕. สถาน้การณสิ�งแวัดล่้อมศิิล่ปกรรม (ธิรรมาสน้ตั้้�งขาสิงห์) ใน้ปัจจบ้น้
                                                             ่
                  ธรรมาสุนต�งขาสุงห์หลังที่� ๑ เก็บรักษาในอุโบสุถ ม่สุภาพิที่ค่อนข้างชำรุด ควัรม ่
                                     ่
                                                             �
                              ์
                         ์
                          ั
                         ่
            การบูรณะโดยผู้เช�ยวัชาญเพิ�ออนรักษ์และยืดอายุให้ใช้งานไดต่อไป็ สุวันหลังที่� ๒ ม่สุภาพิด ่
                                                                    ่
                                    ุ
                                 ื
                        ้
                        ู
                                                        ้
                                                             ่
                            �
            ๖. ปัญหาท่�พบใน้พ่น้ท่�
                                          ์
                                      ั
                                                 ่
                  การเก็บรักษาธรรมาสุน์ต�งขาสุงห์หลังที่� ๑ ไม่ควัรต�งพิ์งไวั้ ควัรต�งวัางไวั้ใน
                                                                     ั
                                                          ั
                        ่
            ลักษณะป็กต์ สุวันธรรมาสุน์ขาสุ์งห์หลังที่่� ๒ ไดรับการเก็บรักษาในสุภาพิด่มาก
                                                ้
   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30