Page 27 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๘ (มิถุนายน ๒๕๖๕ - พฤษภาคม ๒๕๖๖) : สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 27

วััฒนศิิลปสาร ปีที่่� ๑๘  19















                                     อุโบสุถและกฏ์เจั้าอาวัาสุ
                                             ุ
                        ภาพิป็ระกอบถ่ายและค้นควั้าโดย ป็กรณ์ ป็ุกหุต และณัฐพิงค์ มั�นคง
                                สุำรวัจัวัันที่่� ๒๐ พิฤษภาคม พิ.ศั. ๒๕๖๕



                    ่�
                                            ั
            ๘. เกร็ดเรอุงเล่าเก่�ยวักับวััด/ธรรมิาสน์ตั่�งขาสิงห  ์
                    -
                     ั
                                      ุ
            ๙. ควัามิสมิพันธ์ระหวั่างวััดกับชมิชน
                                          ้
                                     ้
                                                               ้
                                                         �
                                                      ั
                                                            ั
                                                         ่
                                                  ์
                                              ่
                                                   ื
                                                   �
                                 ์
                  ธรรมาสุนตงขาสุงหวััดใตพิระเจัาใหญองคตอหลงที่ ๑ ยงใชงานอยเป็็นป็ระจัำ
                                                                    ู
                           ั
                         ์
                           �
                               ์
                                                                    ่
                                                              ์
            ในการสุวัดพิระป็าตโมกข์ของพิระภกษุ สุวันหลังที่� ๒ ใชป็ระดษฐานพิระพิุที่ธรูป็
                                                    ่
                                                          ้
                                        ์
                            ์
                                             ่
            จังนับได้วั่าที่างคณะสุงฆ์์เอาใจัใสุ่ สุงวันรักษาเป็็นมรดกของวััดเป็็นอย่างด การม่พิระภกษุ
                                                                          ์
                                                                 ่
             ้
                              ่
            จัากวััดในละแวักใกล้เคยงมาร่วัมฟ้ังดวัยนับเป็็นการสุร้างสุังฆ์สุามัคคในระหวั่างวััดใน
                                         ้
                                                                ่
                                                                       ุ
                ่
              ื
            พิ�นที่� โดยเฉพิาะมการนพิธรรมาสุนต�งขาสุงห์มาใช้งานบ่อยที่ำให้โบราณวััตถยังคงม ่
                           ่
                                             ์
                                         ั
                                        ์
            ช่วั์ตและควัามสุำคัญต่อคณะสุงฆ์์และชุมชน
   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31   32