Page 230 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๕ (ตุลาคม ๒๕๖๒ - พฤษภาคม ๒๕๖๓) สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 230
222 วัดในเขตอ�ำเภอเมืองอุบลรำชธำนี จังหวัดอุบลรำชธำนี
๖.๓ การจัดการศพในสมัยก่อน ศพที่ตายโหงจะเก็บไว้ใกล้กุฏิศรีอักษร
๑-๒ ปีก่อนเผา เมื่อก่อนยังไม่มีเมรุก็เผาบนกองฟอน เมรุที่ใช้ในปัจจุบันนี้
ผู้บริจาคเงินสร้างคือ สุริย์ เกาสายะพันธุ์
๖.๔ เจดีย์บูรพาจารย์ เมื่อถึงเดือนหก (เดือนพฤษภาคม) สมภารจะน�า
พระเณรในวัดร่วมกันบังสุกุลอุทิศส่วนกุศลถวายแด่พระบูรพาจารย์ ตามคติ
“อยู่ด้วยรอยมือรอยตีนบูรพาจารย์” สมัยก่อนธาตุบรรจุอัฐิในวัดสร้างไว้
กระจัดกระจายไม่เป็นระเบียบ หลวงพ่อจูมได้ท�าพิธีบอกกล่าวแล้วย้ายธาตุเจดีย์
มาอยู่เป็นกลุ่มกันในที่เดียว ระหว่างการปรับปรุงพื้นที่พบโกศทองแดง
และโกศลายครามบรรจุอัฐิญาติโยมเป็นจ�านวนมากจึงรวบรวมมาบรรจุใหม่
ที่บริเวณเจดีย์บูรพาจารย์อย่างเป็นระเบียบ
๖.๕ วัตรปฏิบัติของพระครูศรีพิริยกิจ (ทองลา เตชปญฺโญ) เป็นผู้น�า
พระเณรสวดพระอภิธรรมมาแต่เดิม ก่อนจะมอบหน้าที่นี้ให้หลวงพ่อจูม
มีท�านองสวดเฉพาะเรียกว่าสวดพระอภิธรรมท�านองวัดป่าน้อย หลวงปู่ทองลา
พ�านักอยู่ที่กุฏิธรรมระโต ชอบอ่านนิตยสารดาราภาพยนตร์ อุปนิสัยท่าน
ไม่เคยนินทาว่าร้ายผู้ใด มีค�าสอนว่า “ถ้าบ่เป็นพระอรหันต์ เรายังไม่หมดกิเลส
อย่าไปด่าว่าเขา”
๖.๖ พระเถระผู้ใหญ่ในวัดที่ร่วมยุคกันคือ พระธรรมเสนานี (กิ่ง มหปฺผโล)
เป็นเจ้าอาวาสพระครูอาทรกิจโกศล (ทอน กนฺตสีโล) เป็นรองเจ้าอาวาส
พระครูศรีพิริยกิจ (ทองลา เตชปญฺโญ) เป็นผู้ช่วยเจ้าอาวาส ทั้ง ๓ รูปนี้ ได้ท�า
คุณประโยชน์แก่พระศาสนาในเมืองอุบลราชธานีไว้เป็นอย่างมาก
๖.๗ วัตรปฏิบัติของพระสงฆ์วัดมณีวนาราม เป็นแบบพระสงฆ์ไทย
ได้แบบอย่างมาจากวัดสระเกศราชวรมหาวิหาร ในภาคกลาง ถือเป็นวัตรปฏิบัติ
ต้นแบบของเมืองอุบลราชธานี
