Page 62 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๕ (ตุลาคม ๒๕๖๒ - พฤษภาคม ๒๕๖๓) สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 62
54 วัดในเขตอ�ำเภอเมืองอุบลรำชธำนี จังหวัดอุบลรำชธำนี
อนึ่ง ที่วัดบ้านโขมย ต.บ้านไทย อ.เขื่องใน พบใบเสมาศิลาทราย
เป็นจ�านวนมาก มีซากโบราณสถานโบราณวัตถุศิลาทราย หม้อไหดินเผาโบราณ
มีต้นโพธิ์ขนาดใหญ่อยู่ด้วย จึงสันนิษฐานได้ว่าวัดโพธิ์ศรี บ้านขโมย เมืองขุขันธ์
ในอดีตกับวัดบ้านโขมย ต.บ้านไทย อ.เขื่องในในปัจจุบันอาจจะเป็นแห่งเดียวกัน
ก็ได้ ชื่อบ้านโขมยกับบ้านขโมยก็เป็นค�าเดียวกัน เพียงแต่สะกดต่างกันและออก
เสียงต่างกันเพราะยุคสมัยต่างกัน
- จารึกวัดสุปัฏนาราม ๔ (อบ. ๖) เป็นจารึกแท่งศิลาชนวน
สีเทาอ่อน ส่วนบนช�ารุดมีจารึก ๔ ด้าน ขนาดกว้าง ๒๔ x ๒๔ ซม. สูง ๗๐ ซม.
อักษรเทวนาครีและอักษรขอม ภาษาสันสกฤต ประพันธ์เป็นฉันท์อนุษฎุภะ
จ�านวน ๕๒ บท ด้านหลังเป็นอักษรขอม ภาษาเขมรโบราณ ระบุศักราช ๙๖๙
(พ.ศ. ๑๕๙๐) ปลายรัชกาลพระเจ้าสูรยวรรมันที่ ๑ รุ่งโรจน์ ภิรมย์อนุกูล
สันนิษฐานว่าเป็นจารึกหลักเดียวกันกับจารึกปราสาทเขาพระวิหาร (K.382)
กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนจารึกวัดสุปัฏนาราม ๔ เป็นโบราณวัตถุ
และศิลปวัตถุที่มิได้อยู่ในความครอบครองของกรมศิลปากรในราชกิจจานุเบกษา
เล่มที่ ๑๐๗ ตอนที่ ๙ หน้า ๑๓ วันที่ ๑๒ มกราคม ๒๕๓๓ (รุ่งโรจน์ ภิรมย์อนุกูล
๒๕๕๕: ๘๓-๘๙)
- ทับหลังแบบถาลาบริวัตรร่วมสมัยกับสมโบร์ไพรกุก แกะสลัก
จากศิลาทราย อายุราวกลางพุทธศตวรรษที่ ๑๒ กว้าง ๑๖๘.๕ ซม. สูง ๕๔.๕ ซม.
หนา ๒๓ ซม. สันนิษฐานว่ามาจากซากปราสาทบ้านสะพือใต้ ซึ่งขนย้าย
มาไว้ที่วัดสระแก้ว อ.พิบูลมังสาหาร กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียน
เป็นโบราณวัตถุและศิลปวัตถุ ที่มิได้อยู่ในความครอบครองของกรมศิลปากร
ในราชกิจจานุเบกษา เล่มที่ ๑๐๗ ตอนที่ ๙ หน้า ๑๔ วันที่ ๑๒ มกราคม ๒๕๓๓
(รุ่งโรจน์ ภิรมย์อนุกูล ๒๕๕๕: ๗๙-๘๒) ทับหลังแผ่นนี้กับทับหลังปราสาท
โต๊ะโมะ ใกล้ฝั่งแม่น�้าโขง แขวงจ�าปาสัก สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
มีลักษณะคล้ายกันมาก ปัจจุบันจัดแสดงไว้ในพิพิธภัณฑสถานปราสาทวัดพู
