Page 38 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๗ (มิถุนายน ๒๕๖๔ - พฤษภาคม ๒๕๖๕) สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 38
หน้า | 34
้
ี
้
้
ุ
ั
์
ี
ู
�
ั
คณิย�ยปร�นั บติร�ช (2564: สำมภั�ษณิ) ลกสำ�วันั�ยสำถุ�นัรถุไฟ ได้ใหข้อุมลเกยวักบรถุม�
้
ู
ุ
ี
คุณยายปรานี บุตราช (2564: สัมภาษณ์) ลูกสาวนายสถานีรถไฟ ได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับรถม้า ซึ่งเป็น
ำ
่
ั
�
็
ิ
่
ั
้
ู
็
ี
้
ั
่
่
ซึ่งเปนัพ�หนัะสำ�คญในัก�รข้นัสำงสำนัค�จั�กสำถุ�นัรถุไฟไปยังติล�ด้สำด้ รวัมถุงยงเปนัพ�หนัะในัก�รรบสำงผโด้ยสำ�ร
พาหนะสำคัญในการขนส่งสินค้าจากสถานีรถไฟไปยังตลาดสด รวมถึงยังเป็นพาหนะในการรับส่งผู้โดยสารอีกด้วย
ี
อุกด้้วัย ด้งนัี �
ั
ดังนี้
้
็
ิ
“…เคยเดินจากบ้านไปที่สถานีรถไฟ เพราะคุณพอท่านเป็นนายสถานีรถไฟ ตอนเด็ก ๆ จะเห็นรถม้าจอดด้
็
่
็
ุ
่
ี
�
ี
ี
“…เคยเด้นจากบ้านไปทสถุานรถุไฟ เพราะคณ์พอทานเปนนายสถุานรถุไฟ ตอนเด้ก ๆ จะเหนรถุมาจอ
้
่
ี
ำ
่
ำ
อยู่หน้าสถานีรถไฟเป็นจำนวนมาก ซึ่งจะจอดรอรับสินค้าที่มากับรถไฟ เพอจะนำสินค้าไปส่งที่ตลาดสด
ื
ั
ึ
ั
อยหน้าสถุานีรถุไฟเป็นจานวนมาก ซึ่�งจะจอด้รอรบ้สินค้าท�มากบ้รถุไฟ เพ�อจะนาสินค้าไปส่งท�ตลาด้สด้
ู
ี
ื่
็
ุ
้
ิ
้
็
้
้
�
ั
ี
ั
ิ
บริเวณบ้านคุณยายในอดีตเป็นเขตของทหาร ถนนหน้าบ้านตอนนั้นยังเป็นถนนดินแดง และหน้าบ้านคุณ
้
บ้รเวณ์บ้านคณ์ยายในอด้ตเปนเข้ตข้องทหาร ถุนนหนาบ้านตอนนนยงเปนถุนนด้นแด้ง และหนาบ้าน
คณ์ยายกจะเปนจด้จอด้รบ้สงรถุมาโด้ยสารด้้วย…”
ยายก็จะเป็นจุดจอดรับส่งรถม้าโดยสารด้วย…”
ุ
่
ุ
ั
้
็
็
9. ตลาดสดเทศบาล 1 เทศบาลเมืองวารินชำราบ
ื
ำ
9. ตลาดี่สดี่เทศบาล 1 เทศบาลเมอำงวารนชุาราบ
ิ
ใน พ.ศ. 2473 รถไฟสายภาคตะวันออกเฉียงเหนือกรุงเทพมหานครอุบลราชธานีได้เปิดให้บริการ
ิ
ั
้
ุ
ิ
้
ในั พ.ศิ. 2473 รถุไฟสำ�ยภั�คติะวันัอุอุกเฉยงเหนัอุกรุงเทพมห�นัครอุบลร�ชธ�นัีได้เปด้ใหบรก�ร
ณ อำเภอวารินชำราบ หลังจากนั้นเป็นต้นมาระบบการขนส่งสินค้าจากกรุงเทพเพื่อมาค้าขายกในพื้นที่
ี
้
็
้
ิ
็
้
ิ
ั
ำ
็
ณิ อุ�เภัอุวั�รนัช�ร�บ หลงจั�กนันัเปนัตินัม�ระบบก�รข้นัสำงสำนัค�จั�กกรุงเทพเพอุม�ค�ข้�ยกในัพนัท ี �
้
้
่
�
�
ั
้
ำ
�
ของเทศบาลเมืองวารินชำราบ จึงส่งผลให้พื้นที่โดยรอบสถานีรถไฟอุบลราชธานี กลายเป็นโกดังสินคา
้
ิ
�
ำ
้
ี
้
่
�
ข้อุงเทศิบ�ลเมอุงวั�รินัช�ร�บ จังสำงผลให้พนัทโด้ยรอุบสำถุ�นัีรถุไฟอุบลร�ชธ�นัี กล�ยเป็นัโกด้งสำนัค�
ั
้
่
ุ
จุดพักสินค้า จุดซื้อขายแรกเปลี่ยนสินค้า ด้วยข้อจำกัดของพื้นที่ จึงได้ส่งผลให้เกิดการย้ายตลาดสดจาก
ำ
่
้
้
�
้
ี
ิ
่
้
�
จัด้พกสำนัค� จัด้ซึ่อุข้�ยแรกเปลยนัสำนัค� ด้วัยข้อุจั�กด้ข้อุงพนัท จังได้สำงผลใหเกด้ก�รย�ยติล�ด้สำด้
ั
�
ี
�
้
้
ิ
้
ั
้
ุ
ิ
ุ
้
หน้าสถานีรถไฟ ให้ห่างออกไปอีก 1 กิโลเมตร เพื่อใช้เป็นพื้นที่ในการค้าขายแลกเปลี่ยนสินค้าระหว่างอำเภอ
ี
้
�
่
�
ี
ิ
้
่
ี
ิ
จั�กหนั�สำถุ�นัรถุไฟ ใหห�งอุอุกไปอุีก 1 กโลเมติร เพอุใชเปนัพนัทในัก�รค้�ข้�ยแลกเปล�ยนัสำนัค�ระหวั�งอุำ�เภัอุ ้ ั
้
้
�
้
้
็
และสินค้าจากประเทศลาว ส่วนใหญ่เป็นสินค้าทางเกษตรเป็นหลักที่ใช้ในการซื้อขายแลกเปลี่ยน ดังนน
้
และสำนัค�จั�กประเทศิล�วั สำวันัใหญเปนัสำนัค�ท�งเกษติรเปนัหลกทใชในัก�รซึ่อุข้�ยแลกเปลยนั ด้งนันั
�
ี
ั
ี
้
�
้
ั
่
ิ
�
�
ั
่
ิ
้
็
็
ตลาดเทศบาลวารินชำราบ จึงได้มีลักษณะที่แตกต่างจากตลาดอื่น ๆ เนื่องจากโดยส่วนใหญ่พ่อค้าแม่ค้าจะมีการ
่
้
่
่
่
�
ี
้
�
ำ
้
�
่
ี
ั
้
ิ
่
้
ติล�ด้เทศิบ�ลวั�รนัช�ร�บ จังได้มลกษณิะทแติกติ�งจั�กติล�ด้อุนั ๆ เนัอุงจั�กโด้ยสำวันัใหญพอุค�แมค�จัะ
นำสินค้าจากตลาดค้าส่งนำมาแบ่งขายในตลาดเพื่อแบ่งจำหน่ายในตลาดค้าปลีก แต่เมื่อประมาณ พ.ศ. 2500
้
้
�
ำ
้
ิ
้
ี
ำ
ี
่
้
่
มก�รนั�สำนัค�จั�กติล�ด้ค�สำงนั�ม�แบ่งข้�ยในัติล�ด้เพ�อุแบงจั�หนั�ยในัติล�ด้ค�ปลก แติเมอุประม�ณิ พ.ศิ. 2500
ำ
่
่
ั
ตลาดเทศบาลเมืองวารินชำราบจึงได้กลายเป็นตลาดค้าส่งและตลาดค้าปลีกรวมกันอยู่ในเขตพื้นที่เดียวกน
�
่
้
้
ี
้
็
้
ำ
ู
่
ั
ั
ติล�ด้เทศิบ�ลเม้อุงวั�รนัช�ร�บจังได้กล�ยเปนัติล�ด้ค�สำ่งและติล�ด้ค�ปลีกรวัมกนัอุยในัเข้ติพนัท�เด้ียวักนั
ิ
แทนที่ตลาดค้าส่งจะตั้งอยู่ฝั่งเมืองอุบลราชธานี ซึ่งเป็นพื้นที่ตัวจังหวัดและศูนย์รวมหน่วยงานราชการ โรงพยาบาล
ี
ั
�
ั
ี
�
�
ั
่
้
ั
�
์
้
ู
่
�
่
่
ู
็
�
ุ
แทนัทติล�ด้ค้�สำงจัะติงอุยฝั่งเมอุงอุบลร�ชธ�นัี ซึ่งเปนัพนัทติวัจังหวัด้และศินัยรวัมหนั่วัยง�นัร�ชก�ร โรงพย�บ�ล
สถานศึกษา ฯลฯ
สำถุ�นัศิ่กษ� ฯลฯ
36 วารสารวัฒนศิิลปสาร ปีที่่� 17
ย่านชุุมชุนเก่่า...อำำาเภอำวาริินชุาริาบ
่
ำ
