Page 23 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๓ (ตุลาคม ๒๕๖๐ - พฤษภาคม ๒๕๖๑) สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 23
(พ.ศ. ๒๓๓๐–๒๓๘๐) ค�าว่า “หลักค�า” หมายถึง ยศเทียบเท่าเจ้าคณะเมืองหรือ
เจ้าคณะจังหวัดปัจจุบัน เดิมพระสงฆ์ชั้นนี้จะหายากเพราะต้องปกครองสงฆ์ทั้ง
จังหวัด จึงเป็นอันว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ที่ใคร ๆ ต้องเคารพนับถือและเป็นที่เกรงขาม
ด้วยเหตุนี้เองพระแก้วโกเมนซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่เก็บซ่อนไว้ จึงเปลี่ยนที่ผู้รักษา คือ
ผู้ที่ทราบเรื่องนี้ดีได้เสนอให้น�าพระแก้วโกเมนมามอบให้กับพระอริยวงศาจารย์ฯ
ครั้นเมื่อพระอริยวงศาจารย์ฯ ได้ทราบความเป็นมาก็อนุโมทนาสาธุ การเก็บ
รักษาไว้เป็นความลับต่อไป โดยมิได้เปิดเผยแต่ประการใด จนกระทั่งท่านมรณภาพ
ไปประมาณ พ.ศ. ๒๓๘๐ และพระแก้วโกเมนก็คงอยู่ในวัดมณีวนาราม (ป่าน้อย)
เป็นทอด ๆ ตลอดมา ซึ่งมีผู้ที่เป็นเจ้าอาวาสที่รู้เห็นตามล�าดับต่อไปนี้
๑. พระอริยวงศาจารย์ญาณวิมลอุบลสังฆปาโมกข์ (สุ้ย)
๒. พระจันทรังสี (จันลา)
๓. พระสุวณฺโณ (ค�า)
๔. พระธรรมบาล (ผุย)
๕. พระครูวิจิตรธรรมภาณี (พวง ธมฺมทินฺโน)
๖. พระธรรมเสนานี (กิ่ง มหปฺผลเถร ป.ธ.๕)
๗. พระครูอาทรกิจโกศล (ทอน กนฺตสีโล)
๘. พระกิตติญาณโสภณ (แสง นาคเสโน ป.ธ..๗)
จากหมายเลข ๑–๘ เป็นเจ้าอาวาสวัดมณีวนาราม (วัดป่าน้อย) เป็นผู้รับ
สืบทอดองค์พระแก้วโกเมน และเก็บรักษาไว้เป็นความลับ จนกระทั่งพระธรรมเสนานี
(กิ่ง มหปฺผลเถร ป.ธ.๕) ได้มรณภาพไปเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๘ และในปีนี้เอง ได้มีการ
แต่งตั้งเจ้าอาวาสรูปใหม่ คือพระครูอาทรกิจโกศล
ครั้นแล้วในเช้าวันหนึ่ง นายค�าพร แซ่เหล้า ซึ่งเป็นฆราวาสโยมอุปัฏฐาก
พระธรรมเสนานี (กิ่ง มหปฺผลเถร ป.ธ.๕) ได้ชวนผู้เรียบเรียง คือข้าพเจ้านายประดับ
ก้อนแก้ว ขณะนั้นเป็นกรรมการวัดมณีวนาราม (วัดป่าน้อย) พูดคุยประสาญาติ
ที่ใกล้ชิด “ผมนายค�าพร แซ่เหล้า ได้มาเป็นผู้มาดูแลของที่ใช้ในวัดเป็นประจ�า
ทุกวัน จะหนีก็ไม่ได้โดยเฉพาะพระบูชาพระพุทธรูปองค์ใหญ่ที่ส�าคัญ คือพระแก้ว
โกเมน ผมต้องเอาเก็บไว้ในตู้ล็อกกุญแจเซฟไว้ เกรงว่าจะมีคนรู้และขโมยเอาไป
วัฒนศิลปสาร 21
