Page 150 - วัฒนศิลปสาร ปีที่ ๑๕ (ตุลาคม ๒๕๖๒ - พฤษภาคม ๒๕๖๓) สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 150
142 วัดในเขตอ�ำเภอเมืองอุบลรำชธำนี จังหวัดอุบลรำชธำนี
กระเบื้อง โบกซีเมนต์เสริมโคนเสาลงไปในสระ บูรณะซ่อมแซมครั้งที่สามใน พ.ศ.
๒๕๔๕ ส�านักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติที่ ๘ อุบลราชธานี เป็น
หน่วยงานที่รับผิดชอบซ่อมแซมหอไตรและปรับปรุงภูมิทัศน์ด้านหน้าใช้
งบประมาณ ๑,๗๑๐,๐๐๐ บาท
หอไตรนี้จัดเป็น ๑ ใน ๓ ของดีของเมืองอุบลตามค�าโบราณว่า
“พระบทม์วัดกลาง พระบางวัดใต้ หอไตรวัดทุ่ง” และยังได้รับรางวัลการอนุรักษ์
สถาปัตยกรรมดีเด่น พ.ศ. ๒๕๒๗ อีกด้วย วิโรฒ ศรีสุโร (๒๕๔๐: ๔) ได้กล่าวถึง
ลักษณะพิเศษของหอไตรนี้ว่า “วิญญาณคงเป็นอีสานแต่สังขารยังเป็น
บางกอก” หมายถึงทรวดทรงและอารมณ์ของตัวสถาปัตยกรรมยังคงด�ารง
ความเป็นท้องถิ่นไว้ได้ แม้ว่าการตกแต่งทุกส่วนจะเป็นแบบภาคกลางก็ตาม
กรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของชาติในราชกิจจา
นุเบกษา เล่มที่ ๙๘ ตอนที่ ๑๐๔ วันที่ ๓๐ มิถุนายน ๒๕๒๔
๒.๓ วิหารศรีเมือง
เป็นศาลาการเปรียญสร้างในสมัยที่พระวิโรจน์รัตโนบล (พิมพ์
นารโท) เป็นเจ้าอาวาส โดยรื้อหอแจกหลังเก่าที่สร้างสมัยพระครูวิโรจน์รัตโนบล
(รอด นนฺตโร) แล้วสร้างวิหารศรีเมืองขึ้นแทน เมื่อ พ.ศ. ๒๕๐๗ เป็นวิหาร
คอนกรีตเสริมเหล็กขนาดใหญ่ ๒ ชั้น กว้าง ๑๕ ม. ยาว ๓๒ ม. ตามแบบแปลน
ที่จ�าลองจากพระอุโบสถวัดอนงคาราม กรุงเทพมหานคร นายโกศล สันฑมาส
อาจารย์โรงเรียนเทคนิคอุบลราชธานีเป็นผู้เขียนแบบแปลน ชั้นบนประดิษฐาน
พระเจ้าใหญ่ศรีเมืองเป็นพระประธาน ผนังเขียนภาพพุทธประวัติ เวสสันดรชาดก
และพุทธเจดีย์ส�าคัญในประเทศไทย ฝีมือของพระพนม สุธีโร (พงษ์อรัญ)
และนายสมควร