Page 20 - ซอสองสายไทย : ณณฐ วิโย มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
P. 20
๒ ซอสองสายไทย
ู
ิ
สอดคล้องกับที่ พนพศ อมาตยกุล (๒๕๓๕ : ๒๕-๒๖) ได้อธิบายถึงกำเนิดดนตรีและ
เครื่องดนตรีไว้ในแนวคิดเดียวกันนี้ว่า
“มนุษย์ที่เกิดมานั้นทุกคนมีจังหวะดนตรีอยู่ในตัวพร้อมมาแล้ว
ตั้งแต่ต้น นั่นคือการเต้นของหัวใจ มนุษย์มีเสียงที่เกิดจากปอด หลอดลม
กล่องเสียง และรู้จักใช้อวัยวะ เช่น ปาก จมูก ลิ้น ลำคอ ทำให้เสียงนั้น
เปลี่ยนแปลงจนกลายเป็นเสียงต่าง ๆ กลายเป็นเสียงที่ทำให้เกิดทั้งอำนาจ
การสื่อความหมาย การแสดงเจตนารมณ์ ความรื่นรมย์ และก็คือดนตรีใน
มนุษย์ที่พระเจ้าประทานมา แต่ความสามารถของมนุษย์ที่ผลิตเสียงดนตรี
จากตัวเองนั้นค่อนข้างจำกัด มนุษย์จึงจำเป็นที่จะต้องสร้างเครื่องเสียง
อย่างอื่นเพิ่มขึ้นอีก เพื่อใช้การตามความประสงค์
เครื่องดนตรีที่มนุษย์สร้างขึ้นในระยะแรกนั้น มีวัตถุประสงค์
อยู่ ๓ ประการ คือ ใช้แทนเสียงมนุษย์อย่างหนึ่ง เช่นแทนที่จะตะโกน
ออกข่าวป่าวร้อง ก็สร้างเขาสัตว์มาเป่าแทน สองนั้นสร้างเครื่องดนตรีเพอใช้
ื่
ในพิธีกรรม เช่นต้องการทำสิงหนาทและฤทธิ์เดช ก็คิดสร้างกลองสร้างเกราะ
ขึ้นตีให้เกิดเสียง เพอความสุขความเจริญกินดีอยู่ดีก็ใช้สังข์เป่า เป็นต้น
ื่
ื่
วัตถุประสงค์ที่สามนั้น ใช้เพอความบันเทิง เช่นการสร้างขลุ่ยขึ้นแทนการ
็
ผิวปาก เดิมทีเดียววัสดุที่ใช้สร้างเครื่องดนตรีตอนแรกกคือวัสดุจากธรรมชาติ
ที่อยู่ใกล้ตัว เช่นใช้ไม้มาทำเครื่องดนตรีขึ้นก่อน ก็เกิดเป็นเครื่องดนตรี
ประเภทเคาะ (Percussion หรือ Idiophone) ตามมาด้วยสิ่งที่เป็นท่อกลวง
หรือเป็นหลอด ซึ่งอาจจะเป็นไม้กลวงภายใน เป็นเปลือกหอยใช้เป่าให้
เกิดเสียง กลายเป็นเครื่องเป่า (Wind Instrument หรือ Aerophone)
ั
ิ่
ต่อมาก็พฒนาเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสายใช้ดีดก่อน แล้วจึงเพมคันชัก
กลายเป็นเครื่องสีตามมา และนั้นก็คือเครื่องดนตรีหมู่ที่สามคือเครื่องสาย
(String หรือ Chordophone)”
นอกจากนี้ ปัญญา รุ่งเรือง (๒๕๔๖ : ๑-๒) ยังได้อธิบายถึงกำเนิดดนตรีและพฒนาการของ
ั
ดนตรีไว้ในแนวคิดเช่นเดียวกันนี้ว่า
“มนุษย์น่าจะรู้จักร้องเพลงก่อนที่จะมีภาษาพดเสียด้วยซ้ำไป
ู
เพลงที่ร้องสมัยแรกเริ่มเป็นแต่เสียงสูง ต่ำ สั้น ยาวเพยงไม่กี่เสียง คือ
ี
มีทำนองและจังหวะ และอาจจะมีเสียงที่เปล่งออกมาเป็นถ้อยคำอย่างง่าย ๆ
ก่อน ต่อเมื่อรู้จักจัดระบบคำพดเป็นภาษาที่สามารถสื่อความหมายกันได้แล้ว
ู
ณณฐ วิโย
